Η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ σημαδεύτηκε από σωρεία πολιτικών λαθών.
Η βεβαιότητα στην πτώση της κυβέρνησης, αν ο κυβερνητικός συνασπισμός χάσει τις Ευρωεκλογές, και η απουσία προβολής μέτρων επείγουσας ανάγκης εφ' όσον το κόμμα κληθεί να κυβερνήσει, είναι δυο από τα σοβαρότερα.
Το πιο σοβαρό όμως είναι η διάχυτη πεποίθηση του συνόλου των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο κόσμος θα τους ακούσει «γιατί έχουν δίκιο».
Η πεποίθηση αυτή έχει σημαδέψει το σύνολο της προεκλογικής εκστρατείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το βάρος της οποίας έχει πέσει στις εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα και των επί κεφαλής των τοπικών και περιφερειακών συνδυασμών.
Ουδείς θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η πτυχή αυτή δε χρειάζονταν. Όμως από μόνη της δεν αρκεί για να σπάσει το τείχος της απάθειας και της αδιαφορίας πίσω από το οποίο κρύβεται μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας.
Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρονται ως εάν να ζούσαμε στο 1974 και οι πολίτες να έσπευδαν αυτοβούλως, όπως συνέβαινε τότε, για να πληροφορηθούν τις θέσεις των κομμάτων και των τοπικών συνδυασμών.
Αυτό όμως δε συμβαίνει σήμερα. Μια μεγάλη μερίδα πολιτών, ιδίως στις ηλικίες 25-45 ετών, δε θέλει να ξέρει. Είναι οι άνθρωποι που μεγάλωσαν στην εποχή που οι δουλειές ήταν εύκολες, το χρήμα εύκολο, τα θαλασσοδάνεια ακόμα πιο εύκολα, και η ιδιώτευση σε βαθμό αντικοινωνικότητας ήταν "must".
Μια άλλη μερίδα πολιτών, κυρίως άνθρωποι των ηλικιών άνω των 65 ετών, «ενημερώνονται» για τα τεκταινόμενα στην κοινωνία αποκλειστικά και μόνο μέσω της τηλεόρασης, από την οποία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε είναι αποκλεισμένο είτε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ένας εκπρόσωπός του, καλείται να διαχειριστεί μια «συζήτηση», μόνος του εναντίον καθεστωτικών πολιτικών εκπροσώπων, φιλοκαθεστωτικών καθηγητών Πανεπιστημίου, δημοσιογράφων και λοιπών «ειδημόνων».
Η προσέγγιση σε αυτές τις δυο κατηγορίες πολιτών κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια για να τους πείσει κανείς ότι αξίζει τον κόπο να ακούσουν όσα έχει να τους πει.
Χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσπάθεια για να τους πείσει ότι αυτά που λέει δεν είναι για πέταμα.
Και χρειάζεται πολλαπλάσια προσπάθεια για να τους πείσει.
Η συναίσθηση της αναγκαιότητας της προσπάθειας αυτής έλειψε σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Ενδεικτική είναι η απουσία κάθε έκκλησης προς τους πολίτες να συμμετάσχουν στις εκλογές, θαρρείς και αυτό είναι δεδομένο. Όμως η αποχή, η μαζική αποχή, είναι η ύστατη ελπίδα πολιτικής επιβίωσης του καθεστώτος.
Πέρα από αυτό, ο πολιτικός λόγος των υποψηφίων του είναι γενικόλογος και χωρίς στόχευση. Αρνητικό τέτοιο παράδειγμα συνιστά, μακράν, η προεκλογική εκστρατεία του Γαβριήλ Σακελαρίδη στην Αθήνα.
Όμως οι άνθρωποι για να πειστούν σήμερα, αν και εφ' όσον τους έχεις πείσει να σε ακούσουν, έχουν την ανάγκη να ακούσουν συγκεκριμένα πράγματα που τους καίνε, δεν τους αρκεί να τους λες πως φταίει η κυβέρνηση. Αυτό το ξέρουν.
Οι ανασφάλιστοι θέλουν να ακούσουν πώς θα αποκτήσουν και πάλι πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Αυτοί που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις του στεγαστικού δανείου, θέλουν ν' ακούσουν συγκεκριμένα πράγματα για το πώς δε θα χάσουν το σπίτι τους.
Οι μακροχρόνια άνεργοι θέλουν ν' ακούσουν πώς δεν θα πεινάσουν και δε θα βρεθούν άστεγοι.
Όλα αυτά τα μέτρα επείγουσας ανάγκης, που έπρεπε να είναι κοστολογημένα και να προβάλλονται πρώτα από κάθε τι άλλο έπρεπε να είναι ο κορμός της προεκλογικής εκστρατείας. Όμως αυτά δεν ακούστηκαν καν.
Δίπλα σ' αυτούς, θα έπρεπε να είχε δοθεί βάση στο πώς θα παύσει η δήμευση του εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά θα εισπράττονται οι εύλογοι φόροι, πώς δε θα μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις, πώς, πώς, πώς... Συγκεκριμένες προτάσεις για συγκεκριμένα προβλήματα.
Στενά συνδεδεμένη με τα παραπάνω είναι και η βεβαιότητα πως, «οι Ευρωεκλογές θα δρομολογήσουν άμεσα βουλευτικές εκλογές». Πέραν της αβεβαιότητας που οφείλεται στο ότι τα καθεστωτικά κόμματα, χάρη σε μια μαζική αποχή, μπορεί να έχουν μια αξιοπρεπή εκλογική παρουσία, υποβαθμίζεται επικίνδυνα η πρόθεση του καθεστώτος να μην πέσει η κυβέρνηση αυτή, ακόμα κι αν χρειαστεί γενικευμένη συνταγματική εκτροπή. Και δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από μια κοινωνία που θα αισθανθεί πως «απέτυχε ακόμα μια φορά».
Προϋπόθεση της επιτυχίας μιας μελλοντικής κυβέρνησης της Αριστεράς είναι η κινητοποίηση των πολιτών. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζονται συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε κάθε γειτονιά, για τα συγκεκριμένα προβλήματά της. Τα όσα γίνονται μέχρι τώρα είναι πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που πρέπει να γίνουν. Κι αν δε γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν, απλώς ετοιμάζετε την αποτυχία σας με συνοπτικές διαδικασίες και την πολιτική κυριαρχία των νεοναζί.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου