Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΚΙ ΟΜΩΣ Η MOODY'S ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ


Η απόφαση του οίκου αξιολογήσεων MOODY'S να υποβαθμίσει κατά τρεις βαθμίδες την ελληνική οικονομία προκάλεσε μια πρωτοφανή - από την ελληνοτουρκική κρίση του 1987 και μετά - εθνική σύμπνοια. το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με την κυβέρνηση επικεφαλής, έσπευσε να καταγγείλει την «ύποπτη», ενέργεια του, πανθομολογουμένως, αναξιόπιστου - όπως άλλωστε και όλοι οι όμοιοί του - διεθνούς οίκου αξιολόγησης. Και μέσα στον ορυμαγδό χάθηκε πάλι η ουσία.

Η απόφαση του MOODY'S για υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας βασίστηκε σε τρεις, κυρίως, παραμέτρους: το «υπερβολικά φιλόδοξο» πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, τη «δυσκολία διαχείρισης του χρέους» και τη «φοροδιαφυγή».
Αν εξαιρέσει κανείς την κατανοητή οργή της κυβέρνησης, η οποία εδώ και μήνες είχε επενδύσει όλες τις ελπίδες της «στην επιβράβευση των προσπαθειών της από τις αγορές» και η οποία αισθάνεται πλέον «προδομένη», ως μη όφειλε, είναι πραγματικά αδύνατο να κατανοήσει το σύνολο των αντιδράσεων του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου.
Όταν η MOODY'S λέει ότι το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης είναι «υπερβολικά φιλόδοξο», επαναλαμβάνει με πιο κομψούς όρους, αυτό που σύσσωμη η αντιπολίτευση καταγγέλλει και κάθε εχέφρων άνθρωπος με γνώσεις αποφοίτου λυκείου έχει κατανοήσει: ότι η βάναυση περικοπή των εισοδημάτων προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του Μνημονίου διαλύει τον κοινωνικό ιστό και υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει κοινωνική έκρηξη. Και βεβαίως οι αναλυτές της κάθε MOODY'S ουδόλως ενδιαφέρονται που κάτι δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες, ανθρώπων χάσουν τα σπίτια τους, αν όμως υπάρξει κοινωνική έκρηξη οι πελάτες τους μπορεί να χάσουν τα χρήματά τους. Κι αυτό ακριβώς λένε στους πελάτες τους.
Όταν η MOODY'S επικαλείται τη «δυσκολία διαχείρισης του χρέους» και πάλι λέει κομψά, αυτό που κάθε απόφοιτος Λυκείου με στοιχειώδη ικανότητα σκέψης έχει καταλάβει, πλην των κυβερνητικών στελεχών φυσικά. Ότι δηλαδή το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο, ακόμα κι αν λιμοκτονήσει η ελληνική κοινωνία. Πράγμα που επίσης έχει καταγγείλει από την πρώτη στιγμή το σύνολο της αντιπολίτευσης, με προεξάρχοντα το ΣΥΡΙΖΑ. Προς τι λοιπόν οι οργίλες κραυγές; Το ότι οι αναλυτές της κάθε MOODY'S δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για το πόσοι άνθρωποι μπορεί να πεινάσουν, αρκεί να κερδίσουν οι πελάτες τους, είναι γνωστό σε όλους, ακόμα και στους «ολολύζοντες για τη συμφορά της υποβάθμισης» τηλεοπτικούς αστέρες.
Όταν η MOODY'S επικαλείται τη φοροδιαφυγή ως παράγοντα που μπορεί να προκαλέσει τη χρεοκοπία της χώρας, πάλι δε λέει κάτι καινούριο. Όλα τα οικονομικά σκάνδαλα από καταβολής ελληνικού Κράτους να αθροιστούν, σε μικρό μόνο κλάσμα του δημοσίου χρέους αντιστοιχούν. τα υπόλοιπα τα έχουν κάνει το «εθνικό σπορ» της φοροδιαφυγής και η κακοδιαχείριση του δημοσίου χρήματος. Κι αυτό πρώτος απ' όλους το ήξερε ο Πρωθυπουργός, όταν στις εκλογές του 2009 μας εξηγούσε ότι «λεφτά υπάρχουν» κι είναι αυτά που θα εξοικονομηθούν από τη βελτίωση της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και την πάταξη της φοροδιαφυγής. Κι αν στο σκέλος της κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος η κυβέρνηση αυτή έχει κάνει κάποιες προσπάθειες - ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, δημοσιοποίηση των κρατικών δαπανών στο διαδίκτυο - με όλες τις θετικές και τις αρνητικές πτυχές τους, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μόνο φιλολογικές συζητήσεις γίνονται εδώ και 18 συναπτούς μήνες.
Ίσως η υποβάθμιση της οικονομίας από τη MOODY'S δε θα είχε σημάνει κάτι καινούριο, αν η κυβέρνηση δεν είχε βρεθεί τις τελευταίες εβδομάδες με το αδιέξοδο της πολιτικής που επέλεξε να ακολουθήσει: της αδιαμαρτύρητης υποταγής στις απαιτήσεις των δανειστών. Εδώ και μήνες πουλούσε, για εσωτερική κατανάλωση, ως πραγματικότητα το μεγάλο ευσεβή της πόθο: «να δείξουν κατανόηση οι αγορές και οι δανειστές και να επιβραβεύσουν τις προσπάθειές της». Πράγμα το οποίο δε συνέβη γιατί οι αγορές - όπως ονομάζουμε εύσχημα πλέον τους τοκογλύφους - ενδιαφέρονται μονάχα να εισπράξουν τα κέρδη τους και τίποτε άλλο. Η κυβέρνηση οδεύει προς τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου ως «πρόβατον επί σφαγήν». Γνωρίζει καλά ότι τα όσα ανέφεραν στη συνέντευξη τύπου τους οι εκπρόσωποι της Τρόικας είναι μικρό μόνο μέρος των αντικοινωνικών μέτρων που θα κληθεί να πάρει. Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι με τα μέτρα αυτά βάζει ταφόπλακα στο πολιτικό μέλλον των μελών της, αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό και η ανίσχυρη οργή της κατά όσων, με το δικό του τρόπο ο καθένας και για τους δικούς του σκοπούς, επισημαίνουν το προφανές: ότι οδηγεί, μαζί με τους δανειστές, την ελληνική οικονομία σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Ίσως η υποβάθμιση της οικονομίας από τη MOODY'S δε θα σήμαινε κάτι καινούριο αν η Αριστερή αντιπολίτευση - η ΝΔ είναι εδώ και 18 μήνες θλιβερή ουρά του ΚΚΕ, το δε ΛΑΟΣ έχει υπερψηφίσει το Μνημόνιο, άρα είναι συνυπαίτιο των εξελίξεων - είχε αρθρώσει μια εναλλακτική πρόταση, με βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους για την έξοδο από τη χρεοκοπία. Όχι πως τέτοιες λύσεις υπάρχουν εύκολες. Αλλά δεν προσπάθησε καν. Περιορίστηκε στην αυτάρεσκη παρατήρηση των τεκταινομένων, αναζητώντας στα όνειρά της επαναστάσεις, μιας κι είναι ανίκανη να σκεφτεί και, κυρίως, να δράσει τόσο μεταρρυθμιστικά, όσο και ανατρεπτικά. Τα όσα είπαν οι αναλυτές της MOODY'S ανέδειξαν την πολιτική της κενότητα. Δε λέει τίποτα παραπάνω από «τους εξαποδώ». Κι όταν ο βασιλιάς πιάνεται με τις πυτζάμες και ξυπόλυτος, θυμώνει.
Αυτό που τελικά κρύβεται πίσω από τον ορυμαγδό των καταγγελιών «των ύποπτων κερδοσκόπων», των «ανθελλήνων» κι όλων των βυσοδομούντων κατά του σεπτού ημών έθνους είναι η ανικανότητα των πολιτικών κομμάτων, αλλά και της κοινωνίας, να παραγάγουν πολιτικές εξόδου από τη χρεοκοπία.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ. Θέλω να πιστεύω ότι στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου θα δρομολογηθούν θαυμαστές πολιτικές αλλαγές, που θα βάλουν, όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά κια την Ευρώπη ολάκαιρη, σε τροχιά εξόδου από την κρίση. Όμως, τα δεδομένα οδηγούν σε αντίθετα συμπεράσματα.


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ, από δηλώσεις εκπροσώπου της Moodys συγκράτησα δυο πράγματα:

Το πρώτο είναι ότι η εκτιμώμενη πιθανότητα χρεοκοπίας μέσα στην ερχόμενη πενταετία είναι 20%. Αυτό το ποσοστό, αν ισχύει, δεν μου φαίνεται τόσο μεγάλο ώστε να δικαιολογεί έντονες ανησυχίες περί οικονομικής κατάρρευσης και απότομες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας.

Το δέυτερο είναι ότι η Moodys θεωρεί ότι θα ήταν μια πολύ θετική εξέλιξη η πώληση δημόσιας περιουσίας (αναφορά στα 50 δις του ΔΝΤ). Κοινώς η Moodys επιχειρεί να υπαγορεύσει οικονομική πολιτική, προσδοκώντας ίσως και ίδια οφέλη, και υπαινισόμενη ενδεχόμενη πιστοληπτική αναβάθμιση σε μια τέτοια περίπτωση. Μου φαίνεται πως εδώ βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης και τα σενάρια περί πτώχευσης δεν είναι μεν εντελώς ανυπόστατα, ωστόσο εντάσσονται σε κερδοσκοπικά παιχνίδια.

Γιώργος