Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Τα λόγια του Πατέρα.

Παρότι η αριστερά - δυστυχώς – τα τελευταία χρόνια ακολουθεί μια εκφυλιστική πορεία, διαβάζω συνεχώς από κάποιους ‘‘ δήθεν αριστερούς ’’ ότι για όλα τα δεινά που περνά ο τόπος σήμερα, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό αυτή.
Είναι προφανές, ότι η αήθης αυτή επίθεση σε βάρος της αριστεράς γίνεται από βολεμένους καλοπερασάκηδες ψευτοαριστερούς – αβανταδόρους του ΠΑΣΟΚ- οι οποίοι είναι ασυναγώνιστοι στο άθλημα του κιτρινισμού, της διαπόμπευσης και της σαπίλας.
Είναι οι ίδιοι που ενώ στηλιτεύουν το ΠΑΣΟΚ, στάζουν μέλι όταν μιλούν για τον τρίτο απόγονο της οικογένειας των ΠΑΠΑΤΖΗΔΩΝ.
Είναι οι ίδιοι που ανταλλάσουν την σκυτάλη για να τερματίσουν μαζί, μ’ όλους αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές του Μνημονίου που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κρατικοποιεί τις ζημιές.
Είναι οι θιασώτες της υπέρλαμπρης Ευρωπαϊκής οικογένειας, που μας υποχρεώνει σε ανέχεια , μιζέρια και εξαθλίωση, χωρίς ημερομηνία λήξεως.
Είναι αυτοί που τροχιοδρομούν στην ίδια πορεία με τους μαιάνδρους Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, συμπράττοντας , ακούσια ή εκούσια - με το πρόσχημα της προστασίας του πολίτη – στην λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος.
Είναι όλοι αυτοί οι βολεψάκηδες ‘‘ Κύρ Παντελήδες ’’ που εγκατέλειψαν τις πρωτογενείς ιδέες τους, ή τις άφησαν να ξεθωριάσουν στον χρόνο, κάνοντας τα στραβά μάτια στην αδικία και στην αυθαιρεσία.
Δεν ξέρω, μπορεί τα πράγματα στο μυαλό μου ν’ ακολουθούν άλλη διάσταση, αφού σαν ζαλισμένο καρουζέλ περνούν απ’ την σκέψη τα λόγια του Πατέρα μου. ‘‘ Εμείς παιδί μου είμαστε πάντα με τους αδύνατους κι’ αυτούς που έχουν ανάγκη.’’
Σπουδαία λόγια από έναν επίσης σπουδαίο άνθρωπο που έμελε να γίνουν μπούσουλας σ’ όλη την μετέπειτα ζωή μου. Επειδή λοιπόν τα λόγια αυτά κλώθουν συνέχεια μέσα στο μυαλό μου, γι’ αυτό αμφισβητώ ξεκάθαρα τις αγαθές προθέσεις της σημερινής ‘‘ υποτίθεται σοσιαλιστικής ’’ κυβέρνησής μας, γιατί αγωνίζεται σκληρά για την σωτηρία του κεφαλαίου καθιστώντας μας υποτελείς της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας που απολαμβάνουν οι Τράπεζες και οι διεθνής επενδυτικοί οργανισμοί. << Αποτυχημένα κράτη είναι αυτά που αδυνατούν να προστατεύσουν τους πολίτες τους απ’ την καταστροφή >> γράφει ο Νόαμ Τσόμσκι στο βιβλίο του ‘‘ Αποτυχημένες πολιτείες ’’ γι’ αυτό η σημερινή κυβέρνηση είναι αποτυχημένη, γιατί προσπαθεί να μας επιβάλλει ένα καχεκτικό κατεστημένο τροφοδοτώντας μας καθημερινά με γενναιόδωρες δόσεις φοβίας και ανασφάλειας.
Τι να περιμένει όμως κανείς από μια ψευτο-σοσιαλιστική κυβέρνηση που η συμπεριφορά της απέναντι στη κοινωνία των πολιτών δεν ξεχωρίζει σε τίποτε από την συμπεριφορά απέναντι σε μια κοινωνία υπηκόων και πάνω απ’ όλα, τι να περιμένει κανείς από έναν στρατευμένο εκπρόσωπο της ολιγαρχίας ο οποίος έχει καταφέρει θριαμβευτικά να διευρύνει – ως το μη περεταίρω – τα όρια χαμέρπειας της χώρας χαρακτηρίζοντας όλους τους Ελληνες απατεώνες και διευθαρμένους.
Επειδή λοιπόν Κύριε Παπανδρέου παίζεται χωρίς αντίπαλο στο γήπεδο των εξελίξεων, όλοι εμείς οι ενεργοί πολίτες αυτού του τόπου, που ανεχόμαστε να ασελγείτε συστηματικά σε βάρος μας, ελπίζω και εύχομαι να πάψουμε να εκπληρώνουμε το προπατορικό καθήκον του υπακούειν και να δείξουμε δυναμικά την αγανάκτησή μας βγαίνοντας όλοι μαζί στο πεζοδρόμιο, κάνοντας πράξη τους στίχους του Κώστα Βάρναλη ‘‘ Χαίρονται της σκλαβιάς την ξεγνοιασιά και τρέμουν του λαού την παρουσία.’’
Χαράλαμπος Κουκάκης

2 σχόλια:

Άτακτος Λόγος είπε...

Χαράλαμπε είναι, μακράν, η καλύτερη ανάρτησή σου τους τελευταίους μήνες. Όχι φυσικά γιατί συμφωνώ. Αλλά γιατί είναι μια προσωπική άποψη με συνοχή.
Το γιατί διαφωνώ είναι προφανές. Στο προοίμιο του κειμένου με λούζεις με άφθονους, όχι και πολύ κολακευτικούς χαρακτηρισμούς (εννοώ τη δεύτερη και την τρίτη παράγραφο).
Και φυσικά δε δέχομαι να μου προσάπτεις ότι θεωρώ την Αριστερά υπεύθυνη για όλα τα δεινά αυτής της χώρας. Εγώ απλώς της καταλογίζω ότι κατόρθωσε μόνη της να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά. Κι αυτό θέλει μεγάλη προσπάθεια.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ κι εγώ με το Γιάννη, η ανάρτηση έχει δομή και συνοχή. Όσο για την άποψη, παρότι είναι γνωστή, πιστεύω ότι παρουσιάζεται με συναίσθημα αυτή τη φορά, με τα λόγια του πατέρα, μου θυμίζει κάποιους άλλους που προέτειναν τον "Πατέρα" στην ουσία της απολογίας τους...
(Πάντως μου αρέσει που σεβόμστε μέχρι... κεραίας, το προοίμιο του blog μας... "Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για ομάδες κι ανθρώπους είναι απαράδεκτοι κτλ... κτλ...")
Κ.Λ.