Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Υψηλή (Σαμαρική) πολιτική...

«Δεν πολιτεύομαι μόνο με γνώμονα το σήμερα. Κοιτάω και το αύριο. Και το μεθαύριο... Και δίνω στην ελληνική οικονομία μιαν εναλλακτική επιλογή. Που οδηγεί έξω από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Όπως δίνω στην ελληνική πολιτική ζωή μιαν εναλλακτική λύση. Ώστε να έχει από κάπου να πιαστεί και κάπου να ελπίσει. Κι όχι την πιο κρίσιμη στιγμή να μείνει η χώρα δίχως θεσμική αντιπολίτευση. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις όταν προσπαθείς να είσαι «ευχάριστος» σε κάποιους ισχυρούς - μέσα ή έξω από τη χώρα

Ομολογώ ότι δεν δυσκολεύτηκα, διαβάζοντας τις πιο πάνω αράδες από την συνέντευξη που παραχώρησε ο Α. Σαμαράς στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, να καταλάβω το πραγματικό μήνυμα που έκρυβαν:
«Ποντάρω σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην αποτυχία του προγράμματος σταθερότητας της κυβέρνησης, προκειμένου να έρθω σε μέλλοντα χρόνο ως νικητής και τροπαιούχος και να κυβερνήσω…»

Δε νομίζω να έχει υπάρξει στην πρόσφατη ιστορία του τόπου μας πιο κυνική δήλωση αρχηγού κόμματος, που φυσικά με φιοριτούρες του στυλ «δίνω ελπίδα στο σύστημα», να επιδιώκει με τέτοια αμεσότητα την κατάρρευση της χώρας του, προκειμένου να έρθει αυτός και το κόμμα του να (ξανα)κυβερνήσουν…
Πού; Μα επί των ερειπίων φυσικά!..
Και δεν πρόκειται για το ΚΚΕ, το οποίο εν πάση περιπτώσει ελπίζει πάντοτε σε κάποια καταστροφή, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες μιας «προλεταριακής επανάστασης»… Πρόκειται για το κατ’ εξοχήν αστικό κόμμα της χώρας, το κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο του ελληνικού κατεστημένου. Πρόκειται για το «ευρωπαϊκό» κόμμα του ιδρυτή του, Κων/νου Καραμανλή του θείου.

Αν, μαζί με τα δυο μυωπικά κόμματα της ελληνικής «αριστεράς» (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ), προστεθεί στις δυνάμεις της εναντίωσης (και γιατί όχι και της ανυπακοής) και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, τότε φυσικά δυσκολεύει πολύ η προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας και – κυρίως – η δημοσιονομική εξυγίανση. Και αν τα πράγματα δεν οδεύσουν ήρεμα, τα ερείπια δεν τα γλιτώνουμε, όση κυβερνητική δεινότητα κι αν επιδείξει ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
Με τον τρόπο που πολιτεύεται, κατά συνέπεια, ο Α. Σαμαράς, τα ερείπια τα έχουμε σχεδόν εξασφαλίσει. Το θέμα είναι ότι ο ταλαίπωρος και μύωψ αρχηγός δεν αντιλαμβάνεται ότι, αν αποτύχει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, τότε το πήρε ο διάολος και το σήκωσε ΣΥΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΟ το περίφημο «πολιτικό μας σύστημα», με πρώτη και καλύτερη τη Νέα Δημοκρατία
Και τότε κάποιος άλλος θα επωφεληθεί, από την πολιτική που τώρα ασκεί ο ίδιος… που φυσικά θα οδεύσει προς την οικία του, εκεί απ’ όπου τον ανέσυραν μετά από δεκαετία πρόωρης συνταξιοδότησης οι περίφημες «αντιντορικές» δυνάμεις της νεοδημοκρατικής αβελτηρίας…

Κώστας Λαγωνικάκος

1 σχόλιο:

Άτακτος Λόγος είπε...

"Sans la liberté de blamer il n'y a point d'éloge flatteur"
(Μ.τ.φ. Χωρίς την ελευθερία στον ψόγο δεν έχει αξία το εγκώμιο. Από το θεατρικό έργο "Οι Γάμοι του Φιγκαρό" του Μπωμαρσέ. Επίσης προμετωπίδα της γαλλικής συντηρητικής εφημερίδας LE FIGARO).
Η φράση αυτή του Μπωμαρσέ έρχεται στο νου μου κάθε φορά που η κριτική μου κάποιους ενοχλεί. Και συμβαίνει συχνά αυτό τα τελευταία 35 χρόνια.
Είναι καλό να τη θυμόμαστε αυτή τη φράση. Ιδίως κάθε φορά που διαπιστώνουμε ότι κάποιος λέει πράγματα που δε μας αρέσουν.
Στην περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά συμφωνώ ότι τα όσα λέει είναι μπούρδες. Για ένα και μόνο λόγο:ότι ήταν υπουργός της κυβέρνησης που προκάλεσε με την πολιτεία της τη χρεοκοπία της χώρας.
Από εκεί και πέρα η κριτική του ισχύει απόλυτα. Κι εγώ πιστεύω, και το έχω γράψει κατ'επανάληψη, ότι η κυβέρνηση επέλεξε να θυσιάσει τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας στο διηνεκές, για να σώσει το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πιστεύω επίσης ότι ο ελληνικός λαός δε θα κρίνει -όσο κι αν αυτό φαίνεται παράδοξο - την κυβέρνηση για αυτή της την επιλογή. Γιατί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πέρα από μπουρδόλογίες, προτιμάει τη συγκεκριμένη επιλογή της κυβέρνησης από το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών, το οποίο ναι μεν σε ένα ορίζοντα πενταετίας θα έφερνε μια ουσιαστική ανάκαμψη, οι βραχυπρόθεσμες συνέπειές του όμως θα ήταν πολύ βαρύτερες για τη μεσαία αστική τάξη.
Η πλειονότητα του ελληνικού λαού λοιπόν έχει αποδεχτεί καρτερικά τις κυβερνητικές επιλογές.
Όμως περιμένει.
Περιμένει να δει την κυβέρνηση να τηρεί τις υποχρεώσεις του Κράτους έναντι των ασφαλιστικών ταμείων αφ'ενός και να βάζει φρένο στο όργιο της εισφοροδιαφυγής αφ'ετέρου.
Περιμένει να δει ουσιαστικές προσπάθειες για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Περιμένει να δει ουσιαστικές προσπάθειες για την αντιμετώπιση της διαφθοράς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Και σε όλα αυτά φως δε βλέπει. Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα και, εν πολλοίς, αυτό ισχύει. Όμως αυτό είναι το ουσιαστικό μέτωπο της κυβέρνησης, εφ'όσον δεχτούμε το υπερβολικά φιλόδοξο σενάριο της αποφυγής της επίσημης χρεοκοπίας.
Κι αν η αντιπολίτευση είχε πραγματική επαφή με την κοινωνία εκεί θα είχε εστιάσει τις κριτικές της.
Η κοινωνία όμως περιμένει. Και δε θα περιμένει για πάντα. Και η κυβέρνηση δε δείχνει να έχει λάβει αυτό το μήνυμα.

Γιάννης Χρυσοβέργης