Τέτοιες μέρες συνηθίζουμε να ανταλλάσσουμε ευχές! Αυτό προτίθεμαι να κάνω και εγώ. Μόνο που οι ευχές αυτές θα είναι διαφορετικές. Κι ας πούμε ότι θα είναι και, λίγο ανορθόδοξες.
Εύχομαι, κατ' αρχή σε όλους τους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τις άλλες εμπόλεμες ζώνες, που αναζήτησαν καταφύγιο σ' αυτό τον τόπο να βρουν, επιτέλους την ασφάλεια και την ειρήνη που τόσο ποθούν. Χωρίς τα παιδιά τους να τα κομματιάζουν οι βόμβες των επικίνδυνων ηλιθίων. Χωρίς να τους ξυλοκοπούν χάριν γούστου διεστραμμένοι ένστολοι, που έγιναν αστυνομικοί μόνο και μόνο γιατί ήθελαν μια δουλειά στην οποία «ο πελάτης έχει πάντα άδικο». Χωρίς να κινδυνεύουν από τα δίποδα κτήνη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και των παραφυάδων της.
Εύχομαι σε όλα τα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα να αποκτήσουν σύντομα μια ιθαγένεια, ένα διαβατήριο, να αποκτήσουν επιτέλους μια πατρίδα, με την έννοια ενός τόπου στον οποίο έχουν ρίζες και δικαιώματα. Ένα δικαίωμα που, δυστυχώς, ο νόμος που προώθησε η κυβέρνηση στη Βουλή δεν κατοχυρώνει σε όλα.
Εύχομαι σε όλους αυτούς, Έλληνες και ξένους, που προσπαθούν να επιβιώσουν εργαζόμενοι σε κινέζικα ωράρια, χωρίς καμιά ασφάλιση, με αμοιβές πολύ χαμηλότερες των συλλογικών συμβάσεων, να πάψουν να είναι πρόβατα επί σφαγήν και να διεκδικήσουν τη θέση στον ήλιο που τους αξίζει.
Εύχομαι στους εκπαιδευτικούς να αποφασίσουν, επιτέλους, να διεκδικήσουν μια Παιδεία, η οποία δε θα παράγει αναλφάβητους πτυχιούχους, αλλά ανθρώπους ικανούς να σκέφτονται, να κρίνουν, να επιλέγουν το δρόμο της ζωής τους.
Εύχομαι στους γιατρούς και τους νοσηλευτές της Δημόσιας Υγείας να αποφασίσουν, επιτέλους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της υπόλοιπης κοινωνίας και να διεκδικήσουν, πρώτοι αυτοί, μια Δημόσια Υγεία άξια να φέρει αυτό το όνομα.
Εύχομαι....
Πολλά παρόμοια θα μπορούσα να ευχηθώ, αλλά σημασία δεν έχει να ευχόμαστε. Σημασία έχει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας απέναντι στον εαυτό μας και στους υπόλοιπους. Και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Εύχομαι, κατ' αρχή σε όλους τους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τις άλλες εμπόλεμες ζώνες, που αναζήτησαν καταφύγιο σ' αυτό τον τόπο να βρουν, επιτέλους την ασφάλεια και την ειρήνη που τόσο ποθούν. Χωρίς τα παιδιά τους να τα κομματιάζουν οι βόμβες των επικίνδυνων ηλιθίων. Χωρίς να τους ξυλοκοπούν χάριν γούστου διεστραμμένοι ένστολοι, που έγιναν αστυνομικοί μόνο και μόνο γιατί ήθελαν μια δουλειά στην οποία «ο πελάτης έχει πάντα άδικο». Χωρίς να κινδυνεύουν από τα δίποδα κτήνη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και των παραφυάδων της.
Εύχομαι σε όλα τα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα να αποκτήσουν σύντομα μια ιθαγένεια, ένα διαβατήριο, να αποκτήσουν επιτέλους μια πατρίδα, με την έννοια ενός τόπου στον οποίο έχουν ρίζες και δικαιώματα. Ένα δικαίωμα που, δυστυχώς, ο νόμος που προώθησε η κυβέρνηση στη Βουλή δεν κατοχυρώνει σε όλα.
Εύχομαι σε όλους αυτούς, Έλληνες και ξένους, που προσπαθούν να επιβιώσουν εργαζόμενοι σε κινέζικα ωράρια, χωρίς καμιά ασφάλιση, με αμοιβές πολύ χαμηλότερες των συλλογικών συμβάσεων, να πάψουν να είναι πρόβατα επί σφαγήν και να διεκδικήσουν τη θέση στον ήλιο που τους αξίζει.
Εύχομαι στους εκπαιδευτικούς να αποφασίσουν, επιτέλους, να διεκδικήσουν μια Παιδεία, η οποία δε θα παράγει αναλφάβητους πτυχιούχους, αλλά ανθρώπους ικανούς να σκέφτονται, να κρίνουν, να επιλέγουν το δρόμο της ζωής τους.
Εύχομαι στους γιατρούς και τους νοσηλευτές της Δημόσιας Υγείας να αποφασίσουν, επιτέλους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της υπόλοιπης κοινωνίας και να διεκδικήσουν, πρώτοι αυτοί, μια Δημόσια Υγεία άξια να φέρει αυτό το όνομα.
Εύχομαι....
Πολλά παρόμοια θα μπορούσα να ευχηθώ, αλλά σημασία δεν έχει να ευχόμαστε. Σημασία έχει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας απέναντι στον εαυτό μας και στους υπόλοιπους. Και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
1 σχόλιο:
Να κάνω κι'εγώ μια ευχή: να διατηρήσει ο καθένας μας την έφεσή του για δημιουργία, στον τομέα που μπορεί να αποδώσει, να έχουμε πάντα τη διάθεση για διάλογο και ανταλλαγή απόψεων και να μη μας πάρει από κάτω όλη αυτή η ιστορία με την κρίση και τα σπρεντ.
Χρόνια πολλά σε όλους μας
Γιώργος
Δημοσίευση σχολίου