Η χθεσινή απόφαση του Ευρωγκρουπ να προχωρήσει στη συγκρότηση μηχανισμού προστασίας των Κρατών - μελών που θα βρεθούν σε αδυναμία αναχρηματοδότησης του εξωτερικού τους χρέους αλλάζει ριζικά το τοπίο στην ΕυρωπαΪκή Ένωση, καθώς σηματοδοτεί μια μεγάλη προσωπική πολιτική νίκη της Άγγελα Μέρκελ.
Η Γερμανίδα καγκελάριος επέβαλε τους πολιτικούς της όρους σε βάθος χρόνου. Η υποχώρησή της ως προς το μείγμα του δανεισμού της Ελλάδας ή οποιουδήποτε άλλου Κράτους - μέλους μικρή σημασία έχει.
Κατ' απαίτησή της ο μηχανισμός παρακολούθησης των οικονομιών της ευρωζώνης και οι διαδικασίες επιβολής μηχανισμών επιτήρησης και κυρώσεων θα τροποποιηθούν επί το αυστηρότερο. Κάτι, που μάλλον θετικό θα αποβεί, με την προϋπόθεση ότι θα κωδικοποιηθεί μια ενιαία μεθοδολογία τήρησης των στατιστικών στοιχείων σε όλη την Ευρωζώνη.
Κατ' απαίτησή της επίσης η βοήθεια προς όποιο Κράτος - μέλος βρεθεί σε αδυναμία θα συνίσταται, κατά τα δυο τρίτα σε διμερή δάνεια που θα συνάψουν άλλα Κράτη - μέλη με χαμηλά επιτόκια, αλλά πάντα επιτόκια της αγοράς, και κατά το ένα τρίτο σε δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Αυτό το σκέλος της απόφασης έχει πολλαπλές συνέπειες σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο.
Ο δανεισμός ενός Κράτους - μέλους της Ευρωζώνης από το ΔΝΤ, όταν θα συμβεί, θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση και δραστική υποτίμηση του ευρώ στις διεθνείς χρηματαγορές. Και τούτο γιατί στα έντεκα, χρόνια της ύπαρξης του το ευρώ συμπεριφέρεται ως ανταγωνιστικό προς το δολάριο νόμισμα. Αρνούμενη η ευρωζώνη να αντιμετωπίσει μόνη της τα προβλήματα ενός Κράτους - μέλους, τινάζει στον αέρα την ανταγωνιστικότητα του ευρώ.
Πέραν αυτού, ενδέχεται η απόφαση αυτή να έχει και άμεσες επιπτώσεις. Όπως επισήμανα στην προηγούμενη ανάρτηση, ένα μέρος της μείωσης του spread Ελλάδας - Γερμανίας οφείλεται στην αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Γερμανίας. Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, τότε σύντομα τα επιτόκια δανεισμού θα πάψουν να είναι ελληνικό πρόβλημα και θα γίνουν πρόβλημα όλης της Ευρωζώνης, μηδέ της Γερμανίας εξαιρουμένης.
Ακόμα σοβαρότερες είναι οι πολιτικές επιπτώσεις της απόφασης αυτής. Συνιστούν ευθεία δήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν επιθυμεί περαιτέρω ενίσχυση των πολιτικών δεσμών προς την κατέυθυνση της ομοσπονδοποίησης. Λαμβανομένου δε υπ' όψιν ότι στην κίνηση αυτή πρωτοστατούν η Γερμανία και η Ολλανδία, δυο χώρες μέχρι τώρα πρωτοστατούσαν στην ενίσχυση των πολιτικών θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πολιτικό μέλλον της ΕΕ διαγράφεται αβέβαιο.
Τέλος, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και μια έντονη αντίθεση στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης, μεταξύ τραπεζών και βιομηχανικών ομίλων. Οι πρώτες επιθυμούν ένα ισχυρό ευρώ. Οι δεύτεροι μάλλον επιθυμούν ένα ασθενές ευρώ, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας τωνμ προϊόντων τους στις διεθνείς αγορές. Η χθεσινή απόφαση σηματοδοτεί μια πολιτική νίκη των δεύτερων επί των πρώτων. Η απάντηση των τραπεζών ήρθε σε πρώτο χρόνο δια στόματος Τρισέ. Ο οποίος ανακοίνωσε ότι, ακόμα και υποβαθμισμένα, τα ελληνικά ομόλογα θα γίνονται δεκτά ως εγγυήσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το 2011. Σε δεύτερο χρόνο ήρθε από τις αγορές με την αύξηση του επιτοκίου δανεισμού της Γερμανίας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Η Γερμανίδα καγκελάριος επέβαλε τους πολιτικούς της όρους σε βάθος χρόνου. Η υποχώρησή της ως προς το μείγμα του δανεισμού της Ελλάδας ή οποιουδήποτε άλλου Κράτους - μέλους μικρή σημασία έχει.
Κατ' απαίτησή της ο μηχανισμός παρακολούθησης των οικονομιών της ευρωζώνης και οι διαδικασίες επιβολής μηχανισμών επιτήρησης και κυρώσεων θα τροποποιηθούν επί το αυστηρότερο. Κάτι, που μάλλον θετικό θα αποβεί, με την προϋπόθεση ότι θα κωδικοποιηθεί μια ενιαία μεθοδολογία τήρησης των στατιστικών στοιχείων σε όλη την Ευρωζώνη.
Κατ' απαίτησή της επίσης η βοήθεια προς όποιο Κράτος - μέλος βρεθεί σε αδυναμία θα συνίσταται, κατά τα δυο τρίτα σε διμερή δάνεια που θα συνάψουν άλλα Κράτη - μέλη με χαμηλά επιτόκια, αλλά πάντα επιτόκια της αγοράς, και κατά το ένα τρίτο σε δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Αυτό το σκέλος της απόφασης έχει πολλαπλές συνέπειες σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο.
Ο δανεισμός ενός Κράτους - μέλους της Ευρωζώνης από το ΔΝΤ, όταν θα συμβεί, θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση και δραστική υποτίμηση του ευρώ στις διεθνείς χρηματαγορές. Και τούτο γιατί στα έντεκα, χρόνια της ύπαρξης του το ευρώ συμπεριφέρεται ως ανταγωνιστικό προς το δολάριο νόμισμα. Αρνούμενη η ευρωζώνη να αντιμετωπίσει μόνη της τα προβλήματα ενός Κράτους - μέλους, τινάζει στον αέρα την ανταγωνιστικότητα του ευρώ.
Πέραν αυτού, ενδέχεται η απόφαση αυτή να έχει και άμεσες επιπτώσεις. Όπως επισήμανα στην προηγούμενη ανάρτηση, ένα μέρος της μείωσης του spread Ελλάδας - Γερμανίας οφείλεται στην αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Γερμανίας. Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, τότε σύντομα τα επιτόκια δανεισμού θα πάψουν να είναι ελληνικό πρόβλημα και θα γίνουν πρόβλημα όλης της Ευρωζώνης, μηδέ της Γερμανίας εξαιρουμένης.
Ακόμα σοβαρότερες είναι οι πολιτικές επιπτώσεις της απόφασης αυτής. Συνιστούν ευθεία δήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν επιθυμεί περαιτέρω ενίσχυση των πολιτικών δεσμών προς την κατέυθυνση της ομοσπονδοποίησης. Λαμβανομένου δε υπ' όψιν ότι στην κίνηση αυτή πρωτοστατούν η Γερμανία και η Ολλανδία, δυο χώρες μέχρι τώρα πρωτοστατούσαν στην ενίσχυση των πολιτικών θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πολιτικό μέλλον της ΕΕ διαγράφεται αβέβαιο.
Τέλος, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και μια έντονη αντίθεση στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης, μεταξύ τραπεζών και βιομηχανικών ομίλων. Οι πρώτες επιθυμούν ένα ισχυρό ευρώ. Οι δεύτεροι μάλλον επιθυμούν ένα ασθενές ευρώ, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας τωνμ προϊόντων τους στις διεθνείς αγορές. Η χθεσινή απόφαση σηματοδοτεί μια πολιτική νίκη των δεύτερων επί των πρώτων. Η απάντηση των τραπεζών ήρθε σε πρώτο χρόνο δια στόματος Τρισέ. Ο οποίος ανακοίνωσε ότι, ακόμα και υποβαθμισμένα, τα ελληνικά ομόλογα θα γίνονται δεκτά ως εγγυήσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το 2011. Σε δεύτερο χρόνο ήρθε από τις αγορές με την αύξηση του επιτοκίου δανεισμού της Γερμανίας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου